بررسی فراوانی عوارض عضلانی اسکلتی در مبتلایان به دیابت مراجعه کننده به مرکز دیابت کاشان طی سال 1388

سابقه وهدف: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک با تغییرات پاتوفیزیولوژیک در اندام ها است و عوارض آن هزینه زیادی به فرد، جامعه و سیستم بهداشتی تحمیل می کند. این تحقیق به منظور بررسی عوارض عضلانی اسکلتی در بیماران مبتلا به هر دو نوع دیابت صورت گرفته است. مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه‌ی مقطعی سن، نوع دیابت و علائم بالینی درد مفصل و پارستزی و محدودیت حرکات مفاصل از شرح حال 327 بیمار دیابتی کسب شده و سپس توسط روماتولوژیست درگیری عضلانی-اسکلتی شامل کپسولیت چسبنده، انگشت ماشه ای، دوپویترن کنتراکچر، سندروم کانال کارپ و محدودیت حرکت مفاصل در آنها تشخیص داده شده و در پرسشنامه ثبت شدند. نتایج: میانگین سنی در بیماران نوع دو 61/12±6/54 و در بیماران نوع یک 36/10±7/29 سال بود. سندروم تونل کارپ در 8/49 درصد، استئوآرتریت زانو در 45 درصد، اسکلروداکتیلی در 2/27 درصد، دوپویترن کنتراکچر در 1/14 درصد، انگشت ماشه ای در 9/11 درصد، کپسولیت چسبنده در 9/11 درصد، سندروم محدودیت حرکت مفاصل در 8 درصد و مفصل شارکوت در 6/0 درصد افراد مشاهده شد. نوع دیابت با استئوآرتریت زانو (P<0/003 OR=1/86 CI:1/05-3/30) و سندروم تونل کارپ (045/0>P) و طول مدت بیماری با انگشت ماشه ای، دوپویترن کنتراکچر (OR=3/76 CI:1/9-7/41) و محدودیت حرکت مفاصل رابطه معنی داری داشت. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد نوع دیابت و مدت ابتلاع بالای 15 سال در بیماران دیابتی منجر به افزایش بروز عوارض عضلانی اسکلتی می شود. لذا پیشنهاد می گردد به صورت دوره ای معاینه عضلانی اسکلتی در مبتلایان به دیابت انجام شود.